تصور کنید یه گوشه‌ی دنج رو برای مدیتیشن انتخاب کردید و هنوز ۵ دقیقه از شروع تمرینتون نگذشته که همسایه‌ی بالایی شروع به جابه‌جا کردن مبلمانش می‌کنه. یا یکی از اعضای خانواده تصمیم می‌گیره با صدای بلند تلفن صحبت کنه!
قطعا این شرایط ایده‌آلی برای مدیتیشن نیست. اما لازم نیست تمرینتون رو متوقف کنید! صداهایی که ضمن مدیتیشن می‌شنویم هم می‌تونه بخشی از مدیتیشنمون بشه. به جای اینکه تو ذهنمون با اون صدا بجنگیم و سعی کنیم توجه رو به تنفسمون برگردونیم، می‌تونیم به جای تنفس، اون صدا رو به عنوان لنگر ذهن‌آگاهی انتخاب کنیم.
گاهی وقتی تنفس رو به عنوان لنگر ذهن‌آگاهی انتخاب می‌کنیم، ممکنه بیش از حد تلاش کنیم که مدل نفس کشیدنمون رو کنترل کنیم. تو این شرایط هم تمرین خوبیه که لنگر ذهن‌آگاهی رو به صداهایی که می‌شنویم تغییر بدیم. از اونجایی که معمولا روی صداهای محیط هیچ کنترلی نمی‌تونیم داشته باشیم، تلاشمون برای ایجاد نتیجه‌ی خاصی کمتر خواهد بود و تمرکزمون ریلکستر.
ما عادت کردیم برای صداهایی که می‌شنویم داستانی بسازیم و یا به اونا واکنش نشون بدیم. وقتی صدایی که می‌شنویم رو ناخوشایند بدونیم برامون آزار دهنده میشن. ببینید می‌تونید به جای اینکه صدایی که می‌شنوید رو قضاوت کنید، فقط اونو بشنوید. بهش فکر نکنید. بلکه با کنجکاوی و علاقه بهش توجه کنید. ببینید که مثل افکار و حس‌های ما، صداها هم یه جایی شروع میشن و یه جایی تموم میشن. ببینید چه تُنی دارند، چه زنگی دارند، از چه فاصله‌ای شنیده میشن. به سکوت بین دو صدا توجه کنید. انگار برای اولین باره که توانایی شنیدن پیدا کردید! با همون علاقه و کنجکاوی به صداها توجه کنید.
گاهی ممکنه کم طاقت و کلافه بشیم و نتونیم با کنجکاوی و علاقه صداهایی که ضمن تمرین مدیتیشن می‌شنویم رو حس کنیم. اگه این اتفاق افتاد سعی کنید اون حس کلافگی رو ببینید که از کجا ناشی میشه و براش فضا ایجاد کنید. و هر وقت گذر کرد برگردید به تنفستون.
عکس از
https//www.yogajournal.com/.amp/meditation/sound-effects