وقتی اصطلاح «پذیرش شرایط کنونی» را می‌شنویم معمولا اولین سوالی که برامون پیش میاد اینه که اگه زندگی رو همون طور که هست بپذیرم چطور تو زندگی پیشرفت کنم؟
نکته‌ی جالب توجه اینه که کارآمدترین روش برای ایجاد تغییر تو زندگی اینه که شروع به پذیرش کاملش کنیم. این مثال از کتاب «تله‌ی شادمانی» به روشن شدن این موضوع کمک می‌کنه:
«تصور کنید روی یک سطح یخ‌زده راه می‌روید. برای اینکه قدم بعدی‌تان را با اطمینان بردارید اول باید جای پاتون رو محکم کنید، در غیر این صورت احتمالا زمین می‌خورید. پذیرش شبیه همان پیدا کردن جا پای محکم هست. یه ارزیابی واقعی از شرایط کنونی. پذیرش به این معنا نیست که دوست دارید تو اون نقطه بمونید. هر چه کاملتر شرایط این لحظه‌تون رو بپذیرید، برای تغییر آن می‌توانید موثرتر اقدام کنید.»
پس پذیرش به معنای تسلیم شدن در مقابل شرایط موجود، موافقت با آن، تحمل کردن شرایط، و یا اقرار به شکست نیست.
پذیرش یعنی پذیرای هر چیز که پیش میاد باشیم، واقعیت کنونی‌مون تو این لحظه رو کامل ببینیم، و کشمکش با احساسات و افکاری که تو زندگی داریم رو رها کنیم.
تو تمرین ذهن‌آگاهی و مدیتیشن، تجربه‌ی هر لحظه‌مون رو همان‌طور که هست می‌پذیریم و با تمام وجود آن را احساس می‌کنیم. با این تمرین، این مهارت رو پرورش میدیم که به جای مقاومت در مقابل جریان زندگی، خوشی‌ها و ناملایمت‌های زندگی رو به عنوان یک واقعیت در حال تغییر ببینیم و بپذیریم، و انرژی‌مون رو به جای کشمکش با حقیقت زندگی، صرف تصمیم‌گیری برای قدم‌های موثر بعدی بکنیم.