مطمئنم اگه مدیتیشن رو امتحان کرده باشید حتمن این سوال رو از خودتون پرسیده‌اید. معیار پیشرفت هم احتمالاً میزان تمرکزتون روی تنفس و پرت نشدن حواستون هست.
اما اگه پیگیر باشید و به تمرینتون ادامه بدین (حتی با اینکه حس می‌کنید پیشرفت نمی‌کنید) می‌بینید که برای اینکه تمرکزمون تقویت بشه ذهنمون نیاز داره به جای کشمکش و زور زدن، تو آرامش باشه.
راه رسیدن به یه ذهن آروم اینه که بپذیریم کیفیت تمرین مدیتیشن ما مثل هر چیز دیگه‌ای تو دنیا در حال تغییره. و دلیلی نداره که این تغییراتِ اجتناب‌ناپذیر، روند پیشرفت ما تو مدیتیشن رو تعریف کنند.
چیزی که مهمه اینه که به آرومی و با پشتکار تمرینمون رو ادامه بدیم. با مهربونی، حالت‌های مختلف ذهنمون رو ببینیم و بپذیریم. و به جای اینکه انرژیمون رو صرف این کنیم که خودمون رو قضاوت کنیم، اون رو به این موضوع اختصاص بدیم که به شرایط کنونی ذهنمون با چه دیدی نگاه کنیم.
این توضیح از آلن واتس خیلی قشنگ مدیتیشن رو توضیح میده:
«می‌تونیم بگیم با مدیتیشن به هیچ هدفی نمی‌خوایم برسیم. مگه زمانی که آهنگ می‌سازیم یا می‌رقصیم می‌خوایم زودتر به آخرش برسیم؟ هدف آهنگسازی یا رقصیدن خود تجربه‌ای که داریم. مدیتیشن هم دقیقا همینه. مدیتیشن رسیدن به این موضوعه که هدف زندگی رو همیشه با بودن در همین لحظه خواهیم فهمید.»