چیزی که ذهن‌آگاه بودن بهمون یادآوری می‌کنه اینه که جز لحظه‌ی حال هیچ چیز واقعی نیست.
وقتی به این آگاهی رسیدیم که لحظه‌ی حال تنها واقعیت موجوده سعی می‌کنیم تمام تجربه‌مون تو این لحظه رو بدون قضاوت کردن احساس کنیم.
اگه تجربه‌ی ناخوشایندی داریم، اجتناب ازش باعث میشه دردی که تجربه می‌کنیم بیشتر بشه. به جاش می‌تونیم به احساسی که این تجربه تو بدنمون ایجاد می‌کنه توجه کنیم. و ببینیم وقتی فکرای منفی‌مون رو باور نمی‌کنیم و این احساس ناخوشایند رو با اونا تغذیه نمی‌کنیم، این حس بد و دردناک بالاخره زمانش به پایان می‌رسه.
در مقابل وقتی تجربه‌ی خوشایندی داریم سعی کنیم بدون ترس از تموم شدنش تو بدنمون حسش کنیم. تجربه‌های خوب هم زمان مشخصی دارند و اگه ما همش در حال برنامه‌ریزی برای این باشیم که چه جوری این تجربه رو رها نکنیم نه تنها اون احساس خوب رو وقتی هست تجربه نمی‌کنیم بلکه درد از دست دادن رو هم اضافه می‌کنیم.
یادمون باشه تنها چیز ثابت تو این دنیا اینه که همه چیز تغییر می‌کنه و هیچ چیز دائمی نیست.
تمام وضعیت‌ها تو زندگی موقتی هستند. اگر لحظات خوبی رو تجربه می‌کنید با تمام وجود لذتش رو ببرید. و اگر لحظات سختی دارید یادتون باشه این نیز بگذرد و هیچ چیز همیشگی نیست.